در این تحقیق ارتباط و تاثیر گزارشگری متهورانه مالی و اندازه شرکت ها بر امکان اتخاذ سیاست های جسورانه مالیاتی توسط شرکت ها بررسی شده است. گزارشگری متهورانه مالی از طریق متغیر مدیریت سود اندازه گیری شده است و وجود سیاست های متهورانه مالیاتی از طریق شناسایی اختلافات مالیاتی مودی و سازمان امور مالیاتی اندازه گیری شده است. شرکتهای مورد بررسی تعداد 102 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی 1386 تا 1389 بودند که از تمامی صنایع به جز بانک ها و موسسه های مالی انتخاب شدند. روش آماری مورد استفاده رگرسیون لجستیک و در سطح اطمینان 95 درصد بود. نتایج نشان داد در شرکت هایی که شاخص اقلام تعهدی اختیاری (به عنوان جایگزینی برای سیاست متهورانه مالی) بالاتر باشد، تفاوت بین مالیات ابرازی با مالیات تشخیصی شرکت ها نیز بیشتر است و اختلاف مالیاتی شرکت ها عمدتا بر روی معافیت مالیاتی موضوع مواد 132 و 138 قانون مالیاتهای مستقیم بود. این موضوع در شرکت های با اندازه بزرگتر، بسیار بیشتر بود. بررسی ها همچنین مشخص نمود که اختلاف دیگر مالیات ابرازی با مالیات تشخیصی شرکتها به خصوص در شرکت های متوسط و کوچک تر، مربوط به رد نمودن هزینه ها بر اساس مفاد ماده 147 و 148 قانون مالیات های مستقیم است

واژه‌های کلیدی: گزارشگری متهورانه مالی، اندازه شرکت، گزارشگری متهورانه مالیاتی

متن کامل [PDF 527 kb]   (4234 دریافت)