این پژوهش به بررسی کاربست روشهای داده کاوی به منظور ارتقای عملکرد تشخیص فرار مالیاتی می پردازد. داده کاوی، فرایند کشف اطلاعات نامعلوم، ناشناخته و پنهان از یک پایگاه داده است و روشی است منحصر به فرد برای یافتن حقایق جدید و روابط بین دادههای موجود که به وسیله صاحب نظران کشف نشده است. در این پژوهش سودمندی داده کاوی مبتنی بر قواعد وابستگی به عنوان ابزاری برای تشخیص فرار مالیاتی به کار گرفته شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران میباشد که بر اساس شرایط در نظر گرفته شده برای انتخاب نمونه به روش حذف سامانمند، 125 شرکت در دورۀ زمانی 1383 تا 1390 انتخاب گردید. در این پژوهش از 28 متغیر مالی و غیرمالی در قالب 9 طبقه به منظور ایجاد مدل استفاده شد. قواعد وابستگی با بهکارگیری الگوریتم پیشینار برای تشخیص فرار مالیاتی شرکتها استفاده شد. بدین منظور دادهها به طور تصادفی به سه دسته آموزش، اعتبارسنجی و آزمون تقسیم شدند. نتایج پژوهش نشان داد که روشهای دادهکاوی مبتنی بر قواعد وابستگی با ایجاد دو مدل با درصد صحت 91% بر روی دادههای آموزش، با درصد صحت 88% بر روی دادههای اعتبارسنجی و با درصد صحت 86% بر روی دادههای آزمون توانسته است موفق به تشخیص فرار مالیاتی گردد.
./files/site1/images/%D8%B3%D9%85%DB%8C%D9%85_%D9%86%D9%88%D8%B1.pngبازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |