چکیده
برنامهریزی مالیاتی، استفاده بهینه از ابزارهای قانونی و نیز مشوقها و معافیتهای ارائه شده توسط دولت به منظور کاهش میزان مالیات پرداختی و یا معاف شدن از پرداخت مالیات میباشد. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر برنامهریزی مالیاتی بر عملکرد بازار شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. معیار سنجش برنامهریزی مالیاتی، پس انداز مالیات و عملکرد بازار شرکت، نسبت کیوتوبین میباشد. بر این اساس، اطلاعات مورد نیاز پژوهش از ۶۵ شرکت پذیرفته شده در بورس طی سال های ۱۳۸۳-۱۳۹۰ استخراج و مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. در این پژوهش جهت آزمون فرضیهها از مدل رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که بین برنامهریزی مالیاتی، رشد فروش و اندازه شرکت با عملکرد بازار شرکت رابطه معنیداری وجود ندارد. همچنین، نتایج نشان میدهد که بین عمر شرکت و اهرم مالی با عملکرد بازار شرکت رابطه معناداری وجود دارد.
