چکیده
این مقاله در چارچوب روش شناسی موجود درباره سرمایه گذاری و اثرپذیری آن از هزینه استفاده از سرمایه، اولاً چگونگی تحریک سرمایه گذاری در نتیجه اعطای مشوقهای مالیاتی را تحلیل کرده و ثانیاً فایده ای که این مشوقها می توانند در قبال هزینه درآمدی از دست رفتۀ دولت در اقتصاد ایران داشته باشند را مورد بررسی قرار می دهد. در واقع با توجه به ارتباط نظری بین مشوقهای مالیاتی و سرمایه گذاری، این تجزیه و تحلیل در چارچوب مدل های مبتنی بر نرخ های مؤثر مالیات و ساختار تولید در فاصله سالهای 1390-1372 انجام گرفته است. بر اساس نتایج مدل ها، سرمایهگذاری در صنایع غذایی و شیمیایی نسبت به هزینه سرمایه حساسیت معنیدار دارد ولی این حساسیت بسیار پایین است. نتیجه ضمنی این حساسیتِ کم این است که هزینه اعطای هرگونه محرک مالی نسبت به منافع آن بیشتر خواهد بود.
./files/site1/images/%D8%B3%D9%85%DB%8C%D9%85_%D9%86%D9%88%D8%B1.pngبازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |