چکیده

این مقاله در چارچوب روش شناسی موجود درباره سرمایه گذاری و اثرپذیری آن از هزینه استفاده از سرمایه، اولاً چگونگی تحریک سرمایه گذاری در نتیجه اعطای مشوق­های مالیاتی را تحلیل کرده و ثانیاً فایده ای که این مشوق­ها می توانند در قبال هزینه درآمدی از دست رفتۀ دولت در اقتصاد ایران داشته باشند را مورد بررسی قرار می دهد. در واقع با توجه به ارتباط نظری بین مشوق­های مالیاتی و سرمایه گذاری، این تجزیه و تحلیل در چارچوب مدل های مبتنی بر نرخ های مؤثر مالیات و ساختار تولید در فاصله سال­های 1390-1372 انجام گرفته است. بر اساس نتایج مدل ها، سرمایه­گذاری در صنایع غذایی و شیمیایی نسبت به هزینه سرمایه حساسیت معنی­دار دارد ولی این حساسیت بسیار پایین است. نتیجه ضمنی این حساسیتِ کم این است که هزینه اعطای هرگونه محرک مالی نسبت به منافع آن بیشتر خواهد بود.