پژوهشنامه مالیات

مدیریت ریسک یکی از ابزارهای مدیریت تمکین مالیاتی بوده و هدف از آن، ارتقاء تمکین مالیاتی مؤدیان می­باشد. در این رویکرد عوامل موثر بر سطح ریسک مودیان، شناسایی مودیان در سطوح مختلف ریسک، طبقه بندی و استراتژی­های موثر و هدفمند مالیاتی جهت عکس العمل متناسب با هر کدام از سطوح ریسک انتخاب و اعمال می­گردد تا در نتیجه آن تمکین مودیان، مدیریت و با ارائه خدمات و آموزش مناسب، خود اظهاری و تمکین داوطلبانه نهادینه گردد. اندازه مؤدیان از جمله عوامل اصلی موثر بر ریسک آن­ها می باشد. در واقع تدوین و به­کارگیری استراتژی­های مؤثر و هدفمند برای تمکین مالیاتی بدون توجه به اندازه آن­ها امکان­پذیر نخواهد بود. در این تحقیق در قالب دو فرضیه اصلی، ارتباط معنی­دار متغیر مستقل اندازه مؤدی با متغیر وابسته ریسک تمکین مؤدی در بین 210 مؤدی حقوقی اداره کل مالیاتی غرب تهران مورد آزمون قرار گرفته است. برای آزمون ارتباط معنی­داری متغیر اندازه مؤدی، از آزمون واریانس یکطرفه ناپارامتری کروسکال – والیس استفاده گردید. در نتیجه این آزمون مشخص گردید متغیر اندازه مؤدی با متغیر وابسته ریسک مؤدی ارتباط معکوس معنی­داری دارد. علاوه بر این ارتباط معکوس بین اندازه مؤدی و ریسک برای اشخاص حقوقی فعال در بخش­های مختلف تولیدی، خدماتی، بازرگانی و پیمانکاری نیز مورد بررسی قرار گرفت که در این بین تنها برای مودیان فعال در بخش بازرگانی شاهد ارتباط معنی­دار معکوس بین اندازه مؤدی و ریسک تمکین بودیم. به­عبارت دیگر با افزایش اندازه مؤدیان فعال در بخش بازرگانی، ریسک تمکین ایشان کاهش می یابد.